Ճամփորդելիս պիտի փորձես անտեսել կողմնակի ամեն բան, ու վայելես պահի իրական լինել, մինչ դրա հիշողության վերածվելը: Շատ ժամանակ կարող ենք բողոքել եղանակայինպայմաններից, մեզնից, հոգնածությունից ու ուրիշ մանր բաներից, չհասկանալով, որ հենցայդպիսին է կյանքը իրական ու հետաքրքիր: Այս անգամ էլ ճանաչելու, հիանալու ու կյանքիմյուս կողմը տեսնելու համար ճանապարհ ընկանք դեպի խոր ու ամենաիրական ձմեռ: Երկարճանապարահը կարճ թվաց, ցուրտը տանելի, իսկ ընթացքում առաջացած բարդությունները՝մի փոքր վատառողջ էի, լուծելի, ինձ շրջապատող մարդկանց հոգատարության շնորհիվ: ՄենքՋերմուկում էինք: Կոլորիտային քաղաք, որի ամեն անկյունը ձյունով էր ծածկված, իսկ գիշերըլապտերների լույսը փայլ էր հաղորդում այդ նույն ձյանը, մեզ իր հեքիաթի մի մասը դարձնելով: Իմ վատառողջ լինելն անգամ չխանգարեց ինձ վայելել Ջերմուկը: Սահնակախաղ, զբոսանք, զրույցներ, մաքուր ու պարզ զգացողությունները, որ մենք ապրեցինք ու ունեցանք: Ճոպանուղին էր հատկապես շատ գեղեցիկ, որովհետև վերևից ընդգծում էր առատ ձյունը, որնիր ծածկոցի տակ էր թաքցրել ամեն բան, ու շուրջբոլորը խորաթափանց լռության մեջ էր: Պիտի կյանքում կարևորին շատ ժամանակ տրամադրենք, հաճույք ստանանք ապրած օրերից, որ հետ նայելիս ուղղակի լայն ժպտանք:
Էդգար Ենգիբարյան 